اکثرا وقتی با جوراب روی فرش راه میری یا لباس پشمی یا نخی ( نه از جنس پلاستیک!! یا چطور بگم پشمی نباشه دیگه
) تنته و موقعی که رو زمین دراز میکشی یا میخواب در اثر مالشی که بین جوراب یا لباست با فرش موکت یا هرچی که کف خونتونه مالش پیدا میکنه الکتریسیته ساکن رد و بدل میشه و سطح بدنت الکتریسیته جمع میشه که اونم مثلا وقتی میخوای دست به چیزی بزنی یهو جرقه میزنه !!! این یه بحث فیزیکه که تو دبیرستان خوندی 100درصد.
اگه اذیت میشی هر از گاهی دستتو بمال با دیوار یا زمین سنگی ( یا کاشی یا سرامیک) تا تخلیه بار بشه !
منم یه مدت با همین راه پیر مرد پیر زنای خونواده رو گذاشته بودم سر کار ! فک میکردن بدن من برق داره
.
.
.
شونه هم که میزنی به سرت همین طور میشه اگه شونه پلاستیکی باشه در اثر مالش پلاستیک و پشم (مو) الکتریسیته ساکن رو موهات و شونه بوجود میاد که بعدش اگه شونه رو ببری نزدیکش موهات سیخ میشن!! یا اگه حتی همون شونه رو به یه تیکه کاغذ نزدیک کنی همدیگرو جذب میکنن!!
ولی بعدش که شونه ت باردار شد با کف دستت لمسش کن و با دست دیگت یه فلز رو لمس کن تا بارش تخلیه بشه!! یا همون شونه رو بزن به یه فلز تا تخلیه شه!! اگه دقت کنی شونه های فلزی خیلیییی کمتر باردار میشن!!
یا شونه بورس! شونه هایی که سیخ سیخ روشون هست و هرکدوم از سیخ ها فلزه که سرش یه کوچولو پلاستیک چسبوندن!! فلز واسه باردار نشدن زودش و تخلیه باره و اون پلاستیک سر سیخ ها هم واسه نرم بودن و داشتن یه کم حالت بار برای شونه راحت موهاس.
.
.
ببخشین دگ زیادم شد!!