بحث تموم شده ولی نتونستم جلو خودمو بگیرم چیزی نگم
بله در نوجوونی یه نیاز هست که همه موافقیم، چه عاطفی چه جنسی که عاطفی هم دقیقا منشا اش همین جنسیه به نطر من (به نظر فروید که من پیروی میکنم از نظرش). این نیاز ها باید به شکل نظم یافته _سازمان یافته، براش برنامه ریزی شده باشه از طرف دولت) برطرف شند، که موجب مشکلات خیلی زیادی که میتونه ایجاد بشه نشند، حالا بسته به عمق رابطه، میتونه خیلی مشکلات زیاد شه. مثلا پدر دختر بره پسرو بکشه یا دخترشو بکشه،اینا نادرند البته
در سطح رایج تر، مثلا بیماری هایی که حتی با محافظت های رایج هم نمیشه جلوشونو گرفت. یا استفاده درست نکردن از محافظت ها که باز ممکنه باعث بیماری یا حتی اگر خیلی بدشانس باشه طرف بارداری بشه
البته اینا همه وقتین که رابطه دیگه خیلی عمیق شده باشه. (تو کشور ما!) یا مشکلاتی مثل حواس پرتی از همه چیز، که اینارو فکر کنم همه پسرای نوجوون یا شدن یا خواهند شد دچارش
حواس پرتی به خاطر یه دختر یا پسر دیگه. خب اگر اینا بدون سازمان خاصی بشند بدون شک مشکلات فراوونی ایجاد میشه و در کشور ما هم برای چیزای توصیه شده سازمانی نیست حالا چیزای توصیه نشده که پیشکش
کلا در ایران میتونه مشکلات خیلی خیلی زیادی ایجاد کنه ولی تو یه کشور که برای اینجور موارد برنامه ریزی دارند چرا که نه و خیلی هم خوبه. این بحث البته برون دینیه و بحث درون دینی فکر نکنم برای قرن 21 مناسب باشه و نتیجش مفید شه.